پیوندها
جدیدترین یادداشت‌ها
همهبایگانی
- خرداد 1401 1
- اردیبهشت 1401 1
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 4
- بهمن 1397 3
- دی 1397 1
- آذر 1397 3
- آبان 1396 1
- خرداد 1396 2
- اسفند 1395 1
- دی 1395 1
- فروردین 1395 2
- اسفند 1394 2
- بهمن 1394 1
- دی 1394 4
- مهر 1394 1
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 3
- بهمن 1393 1
- دی 1393 1
- آذر 1393 2
- آبان 1393 3
- مهر 1393 1
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 4
- خرداد 1393 5
- اردیبهشت 1393 4
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 4
- بهمن 1392 4
- دی 1392 26
- آذر 1392 6
- آبان 1392 4
- مهر 1392 9
- شهریور 1392 4
- مرداد 1392 15
- تیر 1392 29
- خرداد 1392 9
- اردیبهشت 1392 23
- فروردین 1392 20
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 6
- دی 1391 1
- آذر 1391 7
- آبان 1391 30
- مهر 1391 30
- شهریور 1391 14
- مرداد 1391 7
- تیر 1391 21
جستجو
آمار : 15130 بازدید
Powered by Blogsky
تغییر؟!...
از روزی که کالبد بی حرکت پدربزرگ رو دفن کردیم یه اتفاقاتی افتاد...درست از همون روز که دیدم یه آدم وقتی مُرد چقدر سنگین می شه...وقتی مُرد یهو نیست می شه و کالبدش رو داخل فضای تنگی رها می کنن و می رن...یه اتفاقاتی افتاد...
شاید یه چیزایی تغییر کرد...شاید یه چیزایی از بین رفت...شایدم یه چیزایی به وجود اومد...هر چی که هست دیگه مثل سابق نیست...
یک سال از اون روز گذشت...
سیاوش
1396/03/04 ساعت 22:24
وقتی مامان بزرگم مرد. همین دیدگاه رو داشتم. این که مرده، دیگه نیست، تمام تلاش ها و زحمت هاش در یک لحظه نیست شده و کالبدش رو که فقط یه مشت پوست و گوشت و استخون بود رو زیر یه خروار خاک دفن کردن و تمام.
برای من هم اون روز همه چی تغییر کرد، زندگی تغییر کرد، رفتارم، احساسم و حتی عقایدم!
یک سال یا حتی بیشتر طول کشید تا دوباره مث سابق بشم.
اما راستش یه چیزایی هیچوقت مث سایق نمی شه!
خدا پدربزرگتون رو بیامرزه!